განხილვის ჩანაწერი: მერაღაცე მარსული დღე
წიგნი მოგვითხრობს ასტრონავტ მარკ უოტნზე, რომელიც მარსის კვლევით მისიაზე, "არეს 3"-ზე გაემგზავრა სხვა 5 ადამიანთან ერთად. ეს იყო 31 დღიანი კვლევითი მისია, 6 კაციან ჯგუფს ამ დროის განმავლობაში ევალებოდა მარსის ზედაპირის გამოკვლევა, მაგალითად მათ უნდა შეეგოვებინათ ქვები, ჩაეტარებინათ ექსპერიმენტები და ა.შ... თავიდან ყველაფერი კარგად მიდიოდა, მაგრამ მეექვსე დღეს წითელი საყვარელი პლანეტა ნამდვილ ჯოჯოხეთად იქცა, "არეს 3"-ის ბაზისკენ მოემართებოდა ძლიერი შტორმი. დიდი რისკების გამო NASA-მ ეს მისია შეწყვიტა. განგაშის ფონზე ასტრონავტებმა გასაფრენი მოწყობილებისკენ გადაადგილება დაიწყეს, ამ დროს შტორმი უკვე მოდებული იყო იმ არეალს, შესაბამისად ხილვადობა ტრაკის შიგნით ყოფნის დონეზე იყო. მოულოდნელად შტორმის მიერ მოგლეჯილი სახლის ანტენა მარკს დაეჯახა და შორიახლოს მოისროლა, მან სწრაფადვე დაკარგა გონება, დანარჩენი ასტრონავტები დაიბნენ და მცდელობების მიუხედავად მარკს ვერ მიაგნეს. ჯგუფის მეთაური ლუისი ბოლო მომენტამდე აგრძელებდა მის ძებნას, მაგრამ შტორმი რაკეტის გადაყირავების საფრხეს ზრდიდა, ამიტომ იძულებულები იყვნენ პლანეტა რაც შეიძლება მალე დაეტოვებინათ... გონზე მოსულმა მარკმა გაანალიზა რაც მოხდა და მიხვდა, რომ მაგრა დაენძრა...
სწორედ აქედან იწყება მარკის შრომატევადი საქმეები გადარჩენისთვის. უსიცოცხლო პლანეტაზე ცოცხლად დარჩენაში, მას მისი ცოდნა და ოპტიმიზმი ეხმარება... ალბათ ცოტაოდენი იღბალიც, რაც ირონიულია თუ იმ უიღბლობას გავითვალისწინებთ რომელმაც ამ პლანეტაზე მარტო დატოვა. მაგრამ მაგის დედაც, მარკი მზადაა გადარჩენს ამ წყეულ პლანეტაზე სადაც არაფერი არ ხარობს.... კარტოფილის დათესვით... ნუ მთლად ასე "მარტივადაც" არაა საქმე, მას ასევე ჰაერის მარაგის მუდმივი შევსება უწევს, წყლის სამყოფ რაოდენობამდე გაზრდაც, ათასი ქიმიური *ლეობის გამოყენებით. მოკლედ მარკი მაგარ შარშია და ათას სირობასთან უწევს გამკლავება, შეზღუდული სასიცოცხლო მარაგი და საყურებლად მხოლოდ 70-იანების სერიალები არ წარმოადგენს იმ ძირითად პრობლემებს რასთანაც მას უწევს გამკლავება, ის ასევე იძულებულია უსმინოს დისკოს...
რავი, ამ წიგნის კითხვა ერთი დიდი სიამოვნება იყო, ის არამარტო გვაძლევს იმის განცდას რომ მარსზე მარკთან ერთად ვიმყოფებით, არამედ ზოგ მომენტში იმდენად ჩამთრევი და დაძაბულია სიუჟეტი, რომ სუნთქვა ისე გეკვრება თითქოს ამავე პლანეტაზე ჩაფხუტის გარეშე აღმოჩნდი. საბედნიეროდ ამ განცდების საბოლოო შედეგი სიკვდილი არაა, რადგან ვინ ისურვებდა რომ წიგნის კითხვისას მომკვდარიყო, მითუმეტეს უჰაერობით. მოკლედ You get the point... წიგნი გადატენილია დეტალებით, იმდენმა რამემ გადაიფრინა ჩემს თავზე რომ ვერც დავთვლი, მაგრამ არაუშავს, უბრალოდ დამბოღმა იმ ფაქტმა, ქიმია საკმარისად კარგად რომ არ მესმის. მერწმუნეთ ეგ კითხვისგან სიამოვნების მიღებაში ხელს არ შეგიშლით, ჯერ მხოლოდ მარკის სარკაზმით სავსე გამონათქვამები და მისი იუმორი იქნება საკმარისი იმისთვის, რომ თქვენი ყურადღება შეინარჩუნოს, ამას დაუმატეთ ყველაფერი დანარჩენი რაც მაგარია და შედეგიც ეგაა, კმაყოფილი მკითხველი და ასევე კმაყოფილი წიგნი, რომელიც საბოლოოდ დაისვენებს თქვენი თითების ფათურისგან.
BTW როგორი ძუძუებია? -->> (. Y .)
Goodreads-ის პროფილი
წიგნი მოგვითხრობს ასტრონავტ მარკ უოტნზე, რომელიც მარსის კვლევით მისიაზე, "არეს 3"-ზე გაემგზავრა სხვა 5 ადამიანთან ერთად. ეს იყო 31 დღიანი კვლევითი მისია, 6 კაციან ჯგუფს ამ დროის განმავლობაში ევალებოდა მარსის ზედაპირის გამოკვლევა, მაგალითად მათ უნდა შეეგოვებინათ ქვები, ჩაეტარებინათ ექსპერიმენტები და ა.შ... თავიდან ყველაფერი კარგად მიდიოდა, მაგრამ მეექვსე დღეს წითელი საყვარელი პლანეტა ნამდვილ ჯოჯოხეთად იქცა, "არეს 3"-ის ბაზისკენ მოემართებოდა ძლიერი შტორმი. დიდი რისკების გამო NASA-მ ეს მისია შეწყვიტა. განგაშის ფონზე ასტრონავტებმა გასაფრენი მოწყობილებისკენ გადაადგილება დაიწყეს, ამ დროს შტორმი უკვე მოდებული იყო იმ არეალს, შესაბამისად ხილვადობა ტრაკის შიგნით ყოფნის დონეზე იყო. მოულოდნელად შტორმის მიერ მოგლეჯილი სახლის ანტენა მარკს დაეჯახა და შორიახლოს მოისროლა, მან სწრაფადვე დაკარგა გონება, დანარჩენი ასტრონავტები დაიბნენ და მცდელობების მიუხედავად მარკს ვერ მიაგნეს. ჯგუფის მეთაური ლუისი ბოლო მომენტამდე აგრძელებდა მის ძებნას, მაგრამ შტორმი რაკეტის გადაყირავების საფრხეს ზრდიდა, ამიტომ იძულებულები იყვნენ პლანეტა რაც შეიძლება მალე დაეტოვებინათ... გონზე მოსულმა მარკმა გაანალიზა რაც მოხდა და მიხვდა, რომ მაგრა დაენძრა...
სწორედ აქედან იწყება მარკის შრომატევადი საქმეები გადარჩენისთვის. უსიცოცხლო პლანეტაზე ცოცხლად დარჩენაში, მას მისი ცოდნა და ოპტიმიზმი ეხმარება... ალბათ ცოტაოდენი იღბალიც, რაც ირონიულია თუ იმ უიღბლობას გავითვალისწინებთ რომელმაც ამ პლანეტაზე მარტო დატოვა. მაგრამ მაგის დედაც, მარკი მზადაა გადარჩენს ამ წყეულ პლანეტაზე სადაც არაფერი არ ხარობს.... კარტოფილის დათესვით... ნუ მთლად ასე "მარტივადაც" არაა საქმე, მას ასევე ჰაერის მარაგის მუდმივი შევსება უწევს, წყლის სამყოფ რაოდენობამდე გაზრდაც, ათასი ქიმიური *ლეობის გამოყენებით. მოკლედ მარკი მაგარ შარშია და ათას სირობასთან უწევს გამკლავება, შეზღუდული სასიცოცხლო მარაგი და საყურებლად მხოლოდ 70-იანების სერიალები არ წარმოადგენს იმ ძირითად პრობლემებს რასთანაც მას უწევს გამკლავება, ის ასევე იძულებულია უსმინოს დისკოს...
რავი, ამ წიგნის კითხვა ერთი დიდი სიამოვნება იყო, ის არამარტო გვაძლევს იმის განცდას რომ მარსზე მარკთან ერთად ვიმყოფებით, არამედ ზოგ მომენტში იმდენად ჩამთრევი და დაძაბულია სიუჟეტი, რომ სუნთქვა ისე გეკვრება თითქოს ამავე პლანეტაზე ჩაფხუტის გარეშე აღმოჩნდი. საბედნიეროდ ამ განცდების საბოლოო შედეგი სიკვდილი არაა, რადგან ვინ ისურვებდა რომ წიგნის კითხვისას მომკვდარიყო, მითუმეტეს უჰაერობით. მოკლედ You get the point... წიგნი გადატენილია დეტალებით, იმდენმა რამემ გადაიფრინა ჩემს თავზე რომ ვერც დავთვლი, მაგრამ არაუშავს, უბრალოდ დამბოღმა იმ ფაქტმა, ქიმია საკმარისად კარგად რომ არ მესმის. მერწმუნეთ ეგ კითხვისგან სიამოვნების მიღებაში ხელს არ შეგიშლით, ჯერ მხოლოდ მარკის სარკაზმით სავსე გამონათქვამები და მისი იუმორი იქნება საკმარისი იმისთვის, რომ თქვენი ყურადღება შეინარჩუნოს, ამას დაუმატეთ ყველაფერი დანარჩენი რაც მაგარია და შედეგიც ეგაა, კმაყოფილი მკითხველი და ასევე კმაყოფილი წიგნი, რომელიც საბოლოოდ დაისვენებს თქვენი თითების ფათურისგან.
BTW როგორი ძუძუებია? -->> (. Y .)
Goodreads-ის პროფილი