Saturday, October 4, 2014

შეზღუდული აზროვნება

ყველა ადამიანის ფსიქოლოგია ერთნაირია, უბრალოდ გარკვეული გარემო პირობები ახდენს მასზე გავლენას, ზოგადი ხაზი ქმედებების ერთნაირია, მაგალითად ძალიან ბევრი განსხვავებული ადამიანი ერთ კონკრეტულ სიტუაციაში ერთნაირად მოიქცევა, რაც ნორმალურია გარკვეულ შემთხვევებში, ეს აისახება არა მარტო ქმედებაზე არამედ აზროვნებაზეც. ძალიან ბევრი ადამიანი ერთნაირად "აზროვნებს", ჩვენი ქვეყნის მაგალითზე ეს ძალიან ცუდათ აისახება ხალხის მენტალიტეტზე, ჩვენთან გავრცელებულია ფანატიზმი, ჰომოფობია, ინტერესი სხვისი ცხოვრების მიმართ, უაზრო კრიტიკა და უაზრო პოლიტიკური შეხედულებები.

ჩვენი უაზრო მენტალიტეტიც ჩვენი ქვეყნის პირობების ბრალია, რუსეთის გავლენით შემოსაზღრულმა ქვეყანამ რომელმაც სწრაფი განვითარება ვერ აითვისა დარჩა ისევ ისეთი დაშტერებული აზროვნების. ყველაფერი ახალი (რაც სინამდვილეში ახალი არ არის) რაც ჩვენს ქვეყანაში შემოდის ან უბრალოდ რასაც ეხლა ეცნობა საქართველო ან ძალიან დიდი სისულელეა ან რამე ისეთი რაც ქართველობას წაგვართმევს. ზოგადად ადამიანის აზროვნების უნარი შეიძლება იმდენად უცნაური იყოს, რომ გამოგაშტერებს... ზოგიერთს დღემდე სჯერა რომ დედამიწა 6000 წლის არის... ზოგიერთს სჯერა რომ სასწაულები ხდება... მარტივ პარალელს გავავლებ... თუ ადამიანი ელაპარაკება სურათებს ან საკუთარ თავს მაშინ გიჟია, თუ ელაპარაკება ხატს და თავისთვის ლოცულობს მაშინ ნორმალური... კაი ესეც მარტივი თემაა, უბრალოდ შეხედულებაა უაზრო, ხალხი ერთნაირ ქმედებას სხვანაირად განიხილავს თუ ამ ორ ქმედებას სხვადასხვა სახელი ჰქვია.

რატომ არის ფანატიზმი ესეთი დიდი და უაზრო პრობლემა?
ის რომ გწამს და გჯერა რაღაცეების ეგ არ უნდა ახდენდეს გავლენას სხვის ცხოვრებაზე, არ უნდა ზღუდავდე სხვას მხოლოდ იმის გამო რომ ის შენსავით არ ფიქრობს... ეს მარტო რელიგიას არ ეხება, ფანატიზმის ძალიან ბევრი ვარიანტი არსებობს, თუნდაც რამე კონკრეტული მუსიკის ან პოლიტიკური შეხედულების მხრივ, ეს არის როდესაც ადამიანი იმდენად არის დაფანატებული რამე კონკრეტულზე რომ ამით სხვის განსხვავებულ აზრსს ზღუდავს. ფანატიზმი იწვევს სწორედ იმ ჰომოფობიას რაც მორიგი უაზრო აზროვნების გამოვლინებაა, სხვის ცხოვრებაში ჩარევა, სხვისი გაკრიტიკება მხოლოდ იმის გამო რომ ის სხვანაირია არის სისულელე, ყველა საკითხში, ეს შეიძლება იყოს აზროვნებით განსხვავება, გემოვნებით განსხვავება, სტილით, გარეგნობით, ეროვნებით და ა.შ... თუნდაც რასიზმი, რატო უნდა გაღიზიანებდეს შავკანიანი ადამიანი? რატო უნდა ხმარობდე ტერმინ "ზანგს" მისამართად? რატო უნდა აყენებდე შეურაწყოფას მხოლოდ იმის გამო რომ ის სხვა კონტინენტიდან არის წარმოშობილი და ჩამოსული ჩვენს ქვეყანაში?

ჩვენი სტუმართმოყვარეობა უმაღლეს დონეზეა, ჩინელებს ვაგინებთ, ინდოელებს ვაგინებთ, აფრიკელებს ვაგინებთ, ყველას ვაგინებთ ვინც ჩვენს ქვეყანაში ჩამოდის, თურმე ამით ერი ირყვნება... თურმე ამით ქართველობას ვკარგავთ, არასოდეს მესმოდა რატო იყო ყველაფრის მიმართ ესეთი დამოკიდებულება, რას ნიშნავს ქართველობას დავკარგავთ? თუნდაც კაზანტიპის ამბები რომ განვიხილოთ, სანაპიროზე ცეკვა და გართობა გვართმევს "ქართველობას" თუ უპატივისცემლობა, უხეშობა, დაპირისპირება ერთმანეთში და უაზრო მენტალიტეტი? ხალხს რომლებსაც კრიტიკაც არ ესმით ნორმალურად, ირონიას ვერ გებულობენ, სარკაზმის არაფერი გაეგებათ.

ყველაზე ცუდი ის არის რომ ძალიან ბევრ რამეს გაუაზრებლად ვიჯერებთ, ფაქტიურად საკუთარი აზრი არ გაგვაჩნია და ვზღუდავთ იმას ვინც დამოუკიდებლად აზროვნებს, არასოდეს გვიჩნდება იმის ინტერესი გავიგოთ რისი გვჯერა და რა გვაინტერესებს, რა მოგვწონს ან უბრალოდ როგორ გვსურს ცხოვრება, რასაც ვხედავთ და რასაც ვისმენთ იმას ვაკეთებთ და იმას ვიჯერებთ. "მე მჯერა იმიტომ რომ სხვებსაც სჯერათ..." არის სისულელე, უმრავლესობა არ ნიშნავს რომ ის რა მიზანიც მაგ უმრავლესობას ამოძრავებს სწორია, რადგან დიდ ნაწილს რაღაც მოსწონს არ ნიშნავს რომ ის რაღაც მოსაწონია, პრინციპში ჩვენ თვითონ ვქმნით სტანდარტებს და თვითონ ვქმნით საკუთარ შეზღუდვებს, არანაირი ზეციერი ძალა არ განაგებს ჩვენ ქმედებებს, ჩვენ თვითონ ვართ დამოუკიდებელნი და თვითონ ვქმნით ისტორიას ჩვენი ქმედებებით, უბრალოდ უნდა გვესმოდეს რომ ეს ჩვენი ნებით უნდა ვაკეთოთ და არა იმის გამო რომ ათასწლეულების წინანდელ წიგნში ეგრე წერია... საშუალოდ 50 წელი უნდა ვიცოცხლოთ და ეს წლები უნდა დავკარგოთ შეზღუდულათ, გამოკეტილათ და გაუაზრებლად.... ცოტა იაზროვნეთ.

Thursday, October 2, 2014

ქვეყნის პრობლემები - კინო ინდუსტრია

კინო ინდუსტრია. საქართველოში ერთერთი რამ რაც კეთდება, მაგრამ კეთდება უხარისხოდ არის ფილმი. რაც არ უნდა ბევრი ვილაპარაკოთ ძველი ფილმების "ვითომ" წარმატებულობაზე, ფაქტია დღეს არ იქმნება ხარისხიანი ფილმები, რამდენიმე გამონაკლისს თუ არ ჩავთვლით. ამ პრობლემის ერთერთი მთავარი მიზეზი რათქმაუნდა ნორმალური რეჟისორის არ არსებობაა, ან თუნდაც სცენარისტის, მაგრამ კარგ რეჟისორს ცუდ სცენარზეც შეუძლია მშვენიერი ფილმის გადაღება, ამიტომ ერთერთი პრობლემა ისევ რეჟისორია... ბოლო რამდენიმე წლის განმავლობაში უმეტესობა ქართული ფილმი იყო უცხოური ცნობილი ფილმების პლაგიატი... მაგალითად Mr. ძიძა, რა მოხდა კიევში, ცელქი ბავშვები... ა.შ.

მოკლედ, საქართველოში არის ხარისხიანი ფილმების დეფიციტი. ყველაზე კარგი სცენარის მქონე ფილმშიც კი შეიძლება ისეთი ცუდი მსახიობები თამაშობდნენ, რომ ბოლომდე ყურებაც არ მოგინდება, ან შეიძლება პირიქით, კარგმა მსახიობმა ვერ უშველოს ცუდ სცენარს და ფილმი ისევ უინტერესო გახდეს... ეს უკვე ზოგადი ფილმის სტანდარტებია რაც აუცილებლად უნდა იყოს დაცული, მაგრამ ჩვენ შემთხვევაში მთავარი პრობლემა არის კინო ინდუსტრიის არ არსებობა. ქართულ ფილმებს ფაქტიურად არანაირი შემოსავალი არ აქვთ. მარტივი მიზეზი არის ის რომ ქვეყანაში არის მხოლოდ 3 აქტიური კინოთეატრი სადაც თავსდება კონკრეტული ფილმები, ესენია: რუსთაველი, ამირანი და აპოლო... ამიტომ პროდიუსერი ამ კინოთეატრებში ფილმის განთავსებით ვერ ამოიღებს იმ დანახარჯსს რაც ფილმში ჩაიდო, ეს იწვევს იმას რომ ქართული ფილმების ბიუჯეტი საკმაოდ მცირეა და ამასთან ერთად მცირეა ხარისხიც. ამიტომ საჭიროა ახალი კინოთეატრების გახსნა, საჭიროა ბილეთების ფასის დარეგულირება რადგან უფრო მეტმა ადამიანმა მოისურვოს კინოთეატრში წასვლა. უნდა ეწყობოდეს პრემიერები, შეხვედრები მსახიობებთან, რადგან გაიზარდოს ინტერესი და ჩამოყალიბდეს Celebrity-ების ფენა ქვეყანაში, ამ ეტაპე მარტო პოლიტიკოსები არიან "ვარსკვლავები" და მთელი ყურადღება და ინტერესი მათ ეთმობათ. კინო ინდუსტრიის განვითარება ამას შეცვლის და ნაწილობრივ მსახიობებზე გადაიტანს ხალხის ყურადღებას.

უხარისხო ქართული ფილმები:
ცელქი ბავშვები, ტაქსი, ჩემი ცოლის დაქალები კინოში, Mr. ძიძა, რა მოხდა კიევში, გარიგება 25 წლის შემდეგ, ჭამა და სექსი და კიდე რამდენიმე ფილმი სადაც შორენა ბეგაშვილი თამაშობს.

ხარისხიანი ქართული ფილმები: 
ჩემი ცოლის დაქალი ქორწილში, თბილისური Love Story, მიდიოდა მატარებელი, სეზონი, მაიტა ნასოსი...

რა მოქმედებს ფილმის ხარისხზე?
  1. პირველ რიგში მსახიობი, ნორმალური მსახიოებიბს გარეშე ვიღებთ ისეთ ფილმს რომლის მოსმენაც კი გამაღიზიანებელია. რაც არ უნდა კარგად იყოს გადაღებული და რაც არ უნდა საინტერესო იყოს სცენარი, უემოციო მსახიობის ყურება დანარჩენ ყველაფერს აფუჭებს, მაგალითად გაღმა ნაპირი, არაფრის მომცემი შინაარსის მიუხედავათ საინტერესო საყურებელია, რადგან გადაღება და ხარისხი ინარჩუნებს გარკვეულ სტანდარტს, მაგრამ რამდენიმე მსახიობი იმდენად ცუდათ თამაშობს რომ ეგრევე გეკარგება სურვილი ბოლომდე ყურების.
  2. ფილმის გაფორმება და ხარისხი, ფილმზე თავდაპირველ შთაბეჭდილებას ტოვებს ხარისხი, რათქმაუნდა ვიზუალური კუთხით, თავისი კამერის რაკურსებით და ფერების კორექცია. თუ ფილმს თავიდანვე ეტყობა გადაღების ხარისხი, მაშინ გიჩნდება სურვილი რომ უყურო, მაგალითად ჩემი ცოლის დაქალების ფილმები ისევე როგორც სერიალები გამოირჩევნიან კარგად შერჩეული რაკურსებით, კარგად დადგმული სცენებით და კარგი გამოსახულებით. ამ მხრივ ასევე გამოირჩევა ფილმი მანდარინები.
  3. შინაარსი და სცენარი, შეიძლება ფილმის შინაარსი იყოს ზოგადი, ცხოვრებისეული, ან თუნდაც სრულიად გაუგებარი და ჩახლართული, მაგრამ უნდა იყოს საინტერესო... უმეტესობა ფილმი კარგად ინარჩუნებს ინტერესს, მაგრამ ფილმის ბოლოს ყველაფერი ფუჭდება, მაგალიტად ჩემი ცოლის დაქალები კინოში, იდეა და სცენარი საინტერესო იყო, საინტერესო პერსონაჟებით, სიუჟეტიც კარგად მიდიოდა, მაგრამ ფილმის ბოლოს ყველაფერი გაფუჭდა.
ჩემი აზრით პირველ რიგში უნდა დაიწყოს ინტერესის ზრდა ქართული ფილმების მიმართ, ნელნელა უნდა გაიხსნას ახალი კინოთეატრები, რადგან პროდიუსერებს შეეძლოთ ფილმის რამდენიმე კინოთეატრში განთავსება, ასევე ინტერნეტ საიტების დახმარებითაც რომ გახადონ რამდენიმე ქართული ფილმის ყურება ფასიანი, (ოღონდ ფასი უნდა იყოს უმნიშვნელო, დაახლოებით 1 ლარი) ფილმი არ უნდა განათავსონ ინტერნეტში დაახლოებით 2 თვე გამოსვლიდან, ამ დროის განმავლობაში უნდა გადიოდეს მხოლოდ კინოთეატრებში. უდნა გაიზარდოს შემოსავალი რეჟისორებისთვის და მსახიობებისთვის. უნდა ეწყობოდეს სტანდარტული და ტრადიციული ფილმის პრემიერები, თუნდაც წითელი ხალიჩებით (იმედია ეგ დროც მოვა).